Yüreğimin,aklımın sesiyle seslendim yaşama,
Sevdiğime sonuna kadar sevdim dedim
ve sadık kaldım...
Puşta puşt demeyi esirgemedim dilimden.
Eğmedim başımı,yutmadım dilimi,
hep dik yürümeye çalıştım eğik ve kaypak hayatta...
Onca acılar yaşadım,
ilk acılarım dost ve kardeşlerimden oldu,
her gece dilim kuruyarak uyandım karabasanlarla...
Topladım yüreğimi bir kenara ve dağıtmadım,
parçalamak isteyenler çok fazlaydı,
ve biliyorum ki sekteleseydim,
ve biliyorum ki düşseydim yere
kalkamazdım bir daha
ve biliyorum ki kaldırmazlardı akbabalar,
O nedenle
dağılmadım,
dağıtsaydım dağılırdım.
Sevmek,inanmak ve bağlanmak istedim,
hayata direnip bağlandığım gibi olmadı...
ozan'ca
