" İyi erkekler çirkindir. Yakışıklı erkekler iyi değildir.

" İyi erkekler çirkindir. Yakışıklı erkekler iyi değildir. 

İyi ve yakışıklı erkekler evlidir. İyi, yakışıklı ve bekar erkekler fakirdir. 

İyi, yakışıklı, bekar ve zengin erkekler sizi beğenmez.

İyi yakışıklı, bekar, zengin ve sizi beğenen erkekler çapkındır, aldatır. 

İyi, yakışıklı, bekar, zengin, sizi beğenen ve sadık erkekler gaydir. :).... 

Allah aşkına ben hangi sınıftayım diye sormayınnnn...
alıntı

RAKIYA ÖVGÜ, SARHOŞLUĞA GÜZELLEME

Her gün bir ölüme, bir acıya ortak olduğumuz bir coğrafyada hem içmemenin bir yolu bulunabilir mi? İçiyoruz çünkü bir anlamda katlanma çabası dünyaya. Her gün onlarca kadehler kırılırken sarhoş gönlümüzde nasıl olur da içmemeyi becerebilir ki insan. 

Coğrafyamızda içki denilince aklımıza ilk gelenin rakı olduğu aşikȃr. Öyle bir içkidir ki rakı içimi bir ritüel gibidir mesela. Rakı adını duyduğunuzda burnunuzda alıverirsiniz kavun kokusunu veya görüntüleniverir hafızanızda bembeyaz peynir. Çünkü içki içmek sıradan bir durum değildir. Kültürel bellekle aktarılan damak tadı binlerce yıllık bir hafızanın sonucudur. Bu nedenle içkinin ve bizim coğrafyamız için rakının anlamı öyle iktidar yasaklarıyla yerine ayran konulması çabasının çok ötesinde bir anlama karşılık gelir. Öyle ki yasaklar başladığından beri daha çok içmenin aklımıza gelmesi de biraz bu nedenledir. Çünkü yasaklar ya da unutturulmaya çalışılanlar belleğimizi ayakta tutmak konusunda işlevseldir.

Her gün bir ölüme, bir acıya ortak olduğumuz bir coğrafyada hem içmemenin bir yolu bulunabilir mi? İçiyoruz çünkü bir anlamda katlanma çabası dünyaya. Her gün onlarca kadehler kırılırken sarhoş gönlümüzde nasıl olurda içmemeyi becerebilir ki insan. Hem ne demiş Kul Nesimi bir Neşet baba türküsünde;

“Sofular haram demişler, bu aşkın şarabına Ben doldurur, ben içerim, günah benim kime ne”

İçki kültürü bu anlamda hem insanın varoluşunun tamamlayıcısı bir etken, hem de varlığın hazzına ermek için bir sebep. İnsan acısını, kederini, aşkını, ızdırabını her zaman çevresiyle paylaşamaz. Bazen paylaşılsa da anlamsız olur. Çünkü derdi bilen onu çekendir. İşte öyle bir durumda yine bir kadeh rakının dostluğuna sığınıverirsiniz bir Neşet Ertaş türküsüyle başlar her şey, “Ah bu şarkıların gözü kör olsun” diyen bir Zeki Müren şarkısıyla sonuçlanıverir. Bazen ağlar, bazen gülersiniz, sarhoşluk halidir bu ve insanın en kendisi olduğu tek andır belki.

Derdin her türlüsünün reva görüldüğü bir toplum olduğumuz yadsınamaz. Darbelerin, katliamların, savaşın, gencecik insan ölümlerinin tanıklığında sürüp giden yaşamlarımız. Bu nedenledir işte belki sadece bizim coğrafyamıza özgü rakı sofrasında ülke kurtarmak. Her gün yeni bir umutsuzluğa uyanılan, günlerin bir türlü sabaha eremediği bir gece durumunun çaresizliği değil midir? Bu biraz. Mesela seksen kuşağı iyi bilir bu durumu. Çünkü o dönemin zaten kaybetmiş birer temsilcisi olmalarını, biraz da bu memleket kurtarılan anason kokulu masalara borçludurlar. Annesi, babası, teyzesi amcası belleklerinin; yeşil parkalı, gece sonu umutları kusmuk kokan idolleriyle büyümüşlerdir. Gece duvar yazılamalarını anlatır bir baba, anne nasıl boya kovasını taşıdığını. Sonra laf döner dolaşır kaybedilenlere gelir anason kokusuna karışır gözyaşı. Böyle masalarda öğrenmişizdir çoğumuz rakı içmeyi, belki ilk kez çay kaşığıyla babanızdan tatmışsınızdır ömür boyu dert ortağınız olacak olan rakıyı, kahkahalar yükselmiştir masadan yüzünüzdeki ekşime hali görüldüğünde. Velhasıl içmenin anlamı birilerinin anladığı gibi değildir bu memlekette umutludur, en çok da isot kıvamında acılı.

Rakı içmenin derin anlamlar barındırdığı coğrafyamızda bu durumun yansımasını sadece şarkılarda değil edebiyatta da oldukça sık görürüz. Bu isimlerden en önde geleni hiç kuşkusuz, Edip Cansever. “Masada masaymış ha” şiirinde biraya dokunduran Cansever; “Bu Gemi Ne Zamandır Burada” şiirinde derin derin rakıdan bahseder;

“Yürürüm usuldan, girerim bir meyhaneye

İçerde üç beş kişi

Yalnızlık üç beş kişi

Bir kadeh rakı söylerim kendime

Bir kadeh rakı daha söylerim kendime

-Söyle be! Ne zamandır burda bu gemi

-Denizin değil hüznün üstünde.”

Gemilerimizin denizin değil de hüznün üstünde olduğu anlardır çoğunlukla rakı içme zamanlarımız. Bir iki dost muhabbeti de eklenirse o ȃna arkadan bir de geliyorsa Ruhi Su sesi, daha ne ister ki insan “bir kadeh, rakı söyler kendine, bir kadeh daha rakı”. Sadece Edip Cansever değildir elbette şiirlerinde rakıyı konu eden. Bir şiirinde şöyle bir özlemini dile getirir, örneğin Orhan Veli;

“Şiir yazıyorum Şiir yazıp eskiler alıyorum Eskiler verip Musikiler alıyorum. Bir de rakı şişesinde balık olsam”

Ve başka bir şiirinde şöyle dile getirir halimizi;

“Dağ başındasın; Derdin, günün hasretlik Akşam olmuş, güneş batmış İçmeyip de ne halt edeceksin”

Elbette daha pek çok şairi ve şiiri ekleyebiliriz bu yazılı rakı muhabbetine. Ama durumumuz aslında tam da Orhan Veli’nin ifade ettiği gibi değil mi çoğu zaman. Derdimiz günümüz hasretlik olmuşsa, akşam olmuş güneş batmış hȃttȃ son dönem hep akşam karanlığına mahkȗm bir yaşam sürmeye başlamışsak, içmeyip de ne halt edeceğiz söyler misiniz?

Sözü uzatmanın çok ȃlemi yok aslında “dilimizde akşamdan kalma bir küfür” içmeye devam edeceğiz bu mereti, meret dediysem mȃnȃsı iyi. Çünkü böyle bir dünyayı katlanılır kılan ne kaldı ki elimizde sarhoşluğumuzdan başka? O zaman ben derim ki “ne kadar rezil olursak o kadar iyi”, ne kadar sarhoş olursak o kadar güzel!

Emek Erez

Kamyon Dergi Dördüncü Sayı

YÜREK YANGINI KİMİNSE,

YÜREK YANGINI KİMİNSE, GECENİN ŞARKISI ONA SÖYLENMİŞTİR..

ozan'ca

sen insan olamamışsın hala..

Bir çocuğun aç bakışı,
yüreğini aç bırakmıyorsa...

Bir kadının gözyaşları, için de akmıyorsa...

Bir insanın hüznü, 
seni isyan ettirmiyorsa...

Var git, 
Sen insan olamamışsın hala..

ozan'ca

sen gittin..

Umarsızca gittiğinde,
kendimi,zamanı ve bu şehri öldürdüm,
Ama sen yaşadın ölü ruhum da,zamansız şehirde..
ozan'ca

ÂŞIK OLMANIN DA BLİMİ VAR!

ÂŞIK OLMANIN DA BİLİM

Bir kadın veya erkeğe ilgi duyup duymadığımızın kararını aslında

saniyeler içerisinde ve tamamen beş duyumuzu kullanarak veriyoruz. 

İlk görüşte aşk sözü çok da yanlış değil anlayacağınız.Ülkenin bilim 

ve eğitim gündemi gerçekten çok karışık… 

Birbirini öldüren akademisyenler, yeni YÖK disiplin kuralları, 

otel gibi puanlama sistemine 

tabi tutulacak olan özel okullar ve dahası… Diyeceksin ki normal 

gündem çok mu sakin?!.. Oradaki durum tabii daha fena… Çok az kaldı, günlük hayatımızın en yeni parçası haline gelen İŞİD ile üşütmek 

üzereyiz…

Geçtiğimiz Cumartesi uzun ve sıkıcı bir toplantıdan çıkıp kendimi zar zor 

bulduğum taksiye yeni atmış radyoda haberleri dinlerken, işte bu 

düşüncelerle aklımdan “bu haftada yazacak olumsuz dünya kadar 

gelişme mevcut” gibi fikirler geçmeye başlamıştı bile…

Taa ki taksiciyle olan muhabbet koyulaşmaya başlayana dek…

Son 4 yıldır taksicilik yaparak Boğaziçi Üniversitesi’nde okuttuğu 

oğlundan gururla bahsediyordu. Hem makina mühendisliği hem de 

inşaat mühendisliği bölümlerini okuyup çift anadal yapan oğlu da onu utandırmıyordu dinlediğim kadarıyla… Taksici muhabettinin esasında 

vardır, nereden hangi konuya hangi ara geldiğini anlamazsın bile… 

Mevzu önce benim mezun olduğum okul ODTÜ’ye oradan da Ankara’ya 

geçti derken taksicinin aklına Ankara ile ilgili gelen ilk anı her şeyi bırakıp 

bugünkü konu üzerine yazmaya karar vermeme sebep oldu.

Yıl 1987 diye başladı… Semtiyle beraber bir banka ismi verdi… 

O bankanın müşterilerinin sıra beklemekten asla sıkılmadığını, 

sebebinin de bankada görev yapan kadın memurlardan birinin dillere 

destan güzelliği olduğundan yaklaşık on beş dakika kadar bahsetti… 

Anlatırken gerçekten mutluydu, nerdeyse otuz yıl önce bir süre olduğu 

bir yere dair aklına gelen ilk şey hep uzaktan görmüş olduğu o kadının 

muhteşem güzelliğiydi…

Bir insan nasıl olur da on yıllar öncesinde sadece platonik olarak ilgi 

duyduğu birisini bu kadar canlı hatırlayabilir, anlatırken hala mutlu olabilir soruları kafamda dönmeye başlamıştı bile… Ve açıkçası bundan daha önemli 

ne olabilirdi?!

Bir aya kalmaz unutacağımızın garanti olduğu bunca kötülüğün, 

olumsuzluğun arasında bir adam on yıllar öncesinde hissettiklerini bugün 

hala bütün canlılığıyla anlatabiliyordu… Yeni başlayan yaz aylarının da 

verdiği motivasyonla konunun üzerine gitmeye karar verdim ve belki olayın 

tüm romantizmini kaçıracağım ama gördüm ki aşık olmanın bile tahmin edilemeyecek kadar çok bilimsel yanı mevcut !

Öncelikle bir kadın veya erkeğe ilgi duyup duymadığımızın kararını aslında saniyeler içerisinde ve tamamen beş duyumuzu kullanarak veriyoruz.

İlk görüşte aşk sözü çok da yanlış değil anlayacağınız.

Gördüğümüz birini beğendiğimizde de bu sefer istemsiz bir refleks olarak yakınlaşma dürtümüz devreye giriyor. Sebebi çok basit; beynimiz görme 

haricindeki diğer duyularımızı da devreye sokmak istiyor. Ve birine 

yaklaştığımızda devreye giren ikinci ve belki de en önemli duyumuz koku 

alma duyusu. Fakat yaptığımız iş aslında karşımızdakinin parfümünü 

beğenmenin çok ötesinde… 

Birine yaklaştığınızda istemsiz olarak feromon (pheromone) hormonunun 

sinyallerini algılıyoruz. Bu sinyaller sadece karşımızdaki insanın fiziksel 

durumu, genetik yapısı ve bize uyumluluğu konusunda beynimize bir fikir 

vermekle kalmıyor aynı zamanda ilk konuşmanın yani ilk etkileşimin

başlamasına da ön ayak oluyor.

Bu da bizi üçüncü duyuya yani işitme duyumuza götürüyor. Hem kadınların 

hem de erkeklerin belirli frekanslardaki seslere daha hassas olduğu da 

bilimsel bir gerçek. Erkekler ağırlıklı olarak daha tiz ve geniş ses aralığına 

sahip kadınları, kadınlar da tam tersi kalın ve dar ses aralığına dahip 

erkekleri çekici buluyorlar.

Diyelim ilgilendiğimiz insan, ona uyguladığımızın farkında dahi olmadığımız

tüm bu testlerden geçti… İş yine de bununla bitmiyor! Çok çok önemli son bir 

test var ve kalan iki duyumuz bu testte beraber çalışıyor!

O son test; ilk öpüşme.

Karşımızdaki istediği testten geçmiş olsun, istediği kadar mükemmel bir insan olursa olsun sonuç itibariyle beraber olup olmayacağımızın akıbetini %90 

oranında bu ilk öpücük belirliyor.

Ve o ilk öpücük gerçekten iyiyse, işte o an vücudumuz yoğun bir şekilde norepinefrin salgılamaya başlıyor ve işte karşınızdaki ile aranızdaki bağın kurulduğu an tam olarak bu an!.. Norepinefrin salgılandığı andan itibaren 

dış dünya ile bağın koptuğu, vücudun aşırı miktarda glukoz salgıladığı ve 

hafıza dahil tüm beyin aktivitelerinin boyut atladığı bilinen gerçekler.

İşte insanların evlendikleri gün dahil her şeyi unutup sevdiği insanla ilk öpüşmelerini unutmamalarının sebebi tam da bu.

Tüm mekanizma bu şekilde anlatınca oldukça basit gibi görünüyor aslında 

ancak bu denklemde karşı tarafında benzer bir yoldan geçtiğini unutmamak 

lazım!.. Karşılıklı olarak bu uyumu yakalamanın olasılığı ne yazık ki milyonda

bir seviyelerinde çıkıyor ancak bu sizi hemen umutsuzluğa itmesin. Siz de biliyorsunuz ki belirleyici bir çok başka faktör daha var ve bunlardan en 

önemlisi de hayatınızda biri yokken de mutlu olabilmesini bilmek.

Bunun sırrı önce ne yapmaktan hoşlandığını keşfetmekten ve gerçekten 

sevdiğin bu şeyleri yapmaktan vazgeçmemekten geçiyor…

Uzun lafı kısası; Yapmayı gerçekten sevdiğin şeyleri bul ve bunlara kendini

ada… Tabii abartmadan!.. Kendini adarken yaydığın ışık kimin dikkatini 

çekiyorsa o kişi doğru kişidir ve inan bu yazıda bahsi geçen tüm testleri zaten geçmiştir!..

Can Gürses

Dünyalılar

MUTSUZLUK..

Mutluluk bir kibrit çöpü misali

Mutluluk bir kibrit çöpü misali,artık ne kadar yanarsa o kadar aydınlanır ve mutlu olursun,
Söndüğünde karanlıktasın yüreğin yeni kibrit çöpünü yakamayacak kadar titrek ve korkaktır..
ozan'ca

Aşk,mesafeler,hasret,yollar,hüzün,ayrılık

Ve Onsuz yaşayamam dediklerin ahh
Ama!..
Bir daha kavuşmayacığını bildiğin halde her telefonun sesinde onun umudu,
ve herkesten gizleyerek içine akıttığın gözyaşları,
ve sabahları uykusuz beklediğin gecelere öfke...
Hayata dair her şey var...!..yaşanmışlıklarda
ama sen yoksun,yüreğin yok,aklın yok,
aslında kendin den yok yaşamın için de...
Aşk,mesafeler,hasret,yollar,hüzün,ayrılık
ve sonbaharda rüzgar esintisinde düşen yaprak,

kırılan dal misali bir daha yaşamamak aynı ağacın gövdesinde..

ozan'ca

Hüzünler ve şarkı

Mutlak hüzünlerin dip yaptığı bir şarkı vardır   insanın derinlerinde..
ozan'ca

Şeytan "Nefrete sevgiden daha çok güvenirim" Dedi

Şeytan 

 "Nefrete sevgiden daha çok güvenirim"
"Çünkü nefretin sahtesi olmaz "dedi..

yitirdiğin her şeyde kazandığın bir şey vardır..

kazandığın her şeyde biraz yitirdiklerin..

bu yüzden ısınıp dururken dinmez üşümelerin..

hayat karşına nasıl çıkarsa çıksın seni ne kadar yıpratırsa yıpratsın sakın vazgeçme! 

ve unutma eğer hayallerin olmazsa başkasının hayali olamazsın...

hüzünlerimizi karanlıklara gömdük...

Her sabah yeni bir umutla, merhaba diyerek uyandık yeni doğan güne ve güneşe,
Her akşam yitirdiğimiz ümitleri gözyaşlarımızla yatağımızda sakladık...

ozan'ca