içimde inceden bir sızı var...

İçimde inceden bir sızı var ,günlerdir... ağlayamıyorum,gülemiyorum..sevinmiyor..üzülmüyorum..duygularım terketmiş beni..tek hissettiğim o sızı..derin derin yakan..hiç olmadık bir anda,durup dururken hem de,bir damla gözyaşım süzülüveriyor yanağıma..silmiyorum,aksın gidebildiği yere kadar...neden böyleyim diye düşünüyorum..aklıma hiçbir şey gelmiyor..hiç bir şeyin ardında gizli her şeydir acıtan,kanatan kalbimi...koca bir her şey..

Kısa sayılabilecek ömrümde neler yaşamıştım neler..ne çok kaybedişler..ne çok acılar sıkıştırdım kalbime..bak şimdi her şey yolunda diyorum kendime..sorun yok..daha isteyecek bir şeyim de kalmadı..şu anın iyiliği içinde,geçmişimin suskun acıları gizli..anlayamadan akan gözyaşlarım,aslında şükür için..aslında yorgunluk..aslında kabuk bağlamış yaralarımdan sızan bir damla kan..

Sırtımda görünmez bir acı kamburu var..taşıyabiliyorum çoğu zaman hissetmeden..ama bir bakıyorum yorulmuşum..ağırlığı hissediveriyorum..sırtımı büküyor..eğiliyorum...yere yapışmaktan korkuyorum...direniyorum..önüme bakıyorum kaldırıp kafamı..güzel çiçekli bir yol...ama benim yürümeye gücüm kalmamış...

Ağırlık sırtımda,oturuyorum oracıkta bir taşa..dinleniyorum..dinleniyorum..güç toplamaya çalışıyorum..direniyorum..ay dolunaydan dolunaya geçiyor..insanlar koşuşturuyor..ben seyrediyorum..

Topluyorum toplamasına gücümü..kalkıyorum kalkmasına..koşuyorum bir müddet sonra hatta..yorgunluğumu hissetmeden koşuyorum..bir dahaki çöküşe kadar..bir dahaki dinlenme molasına kadar..oturacak bir taş bulana kadar..gözyaşlarıma izin veren,kabuklar bir daha kanayana kadar..