Aldığımız nefesi geri veriyoruz, tabi kirletilmiş olarak.
Seviştiğimiz
bedenler bizim değil, güç veren ve biz olmayan bizler yaratan her şeyi satın
alabilen para, bizim değil. Madem bütün duygular gelip geçiyor; hazlar,
öfkeler; aşklar, nefretler bizim değil. Kelimeleri bile hangi kombinasyonda
kurarsak kuralım, cümleler bizim değil.
En
özelimiz sandığımız beden bile toprağa dönüşüyorsa, bu yaşam bizim değil.
Oysa
ne yürekler paralandı aşk uğruna, toprak parçaları can aldı, gözyaşları ile
yıkandı kaç umut.
Boşuna
bunca çaba.
Ömrünü
harcadığın koltuk takımları, buzdolabı, hep daha fazlasını isteyen o insani
hırs, parçalanan dostluklar, eski aşklar boşuna. Hiçbir şeye sahip olmak için
bunca çaba. Savaşlar, açlıklar, katliamlar boşuna.
Ruhunu
götürebildiğin bile meçhulken gidişinde, hiçbir şey bizim değil.
Bu
çaba boşuna...
Candan
Ünal
