Keder benim, çünkü keder, onun aşıkıyla beni üzen ve ona eziyet eden bir ortaktır.Madde adında insafsız bir metrestir o.
Nereye gitsek, ayırmak için ikimizi, bir bekçi gibi bizi izler.
Sevdiğimi ararım ıssız yerlerde, ağaçların altında ve göllerin yanında, ama bulamam onu.Çünkü Madde ayartır, şehre götürür sevdiğimi, kalabalığın, ahlaksızlığın ve perişanlığın yanına.
Onu ararım bilginin evlerinde ve bilgilik tapınaklarında.Ama bulamam, çünkü toprağın giysisini giyen Madde, önemsiz şeylerle uğraşılan, yüksek duvarlı yerlere kapatır onu.
Rahatlığın kırlarında ararım sevdiğimi, bulamam, çünkü düşamanım, onu açgözlülük ve hırs mağaralarına bağlar.
Ona seslenirim şafak vaktide, beni duymaz, çünkü gözleri hırs uykusuyla ağırlaşmıştır.
Onu okşarım şelalelerle, sesizlik yücelir ve çicekler uyurken.Fakat anlamaz beni, çünkü ertesi günün işlerinin aşkı almıştır aklını.
Sevdiğim beni sever, beni arar işlerinde ama Tanrı'nın işleri gizleri beni, bulamaz.
Beni güçsüzüğün kafataslarından yapılmış şeref saraylarında, gümüşün ve altının arasında arar.
Ulaşamayacak bana, aşk ırmağının kıyısında yaptığı basit evinde,Tanrı'nın.
O, katillerin ve zalimlerin önünde kucaklayacaktır beni, oysa ben; masumiyet çicekleri arasında öpeceğim onu.
O, aramıza düzenbazlığı sokacaktı, fakat ben aracı istemem kötülükten uzak işlerde.
Sevdiğim, gürültüyü ve karışıklığı öğrendi düşmanım Madde'den.Ben, onu ruhunun gözlerinde yakarış yaşları dökmeyi öğreteceğim ve memnuniyetle iç çekmeyi.Halil Cıbran
Sevdiğim benimdir ve bende onunum..
(çeviri: Feyza Karagöz)
